دفاع از حقیقت (نقد و بازسازی الگوی حقیقت در عصر مدرن و تأثیر آن در فلسفه‌ سیاسی از دیدگاه هوسرل و اشتراوس)

هوسرل و اشتراوس دو فیلسوفی هستند که درصدد اصلاح تفکّر فلس فی و به تبع آن فلسفه‌ سیاسی برآمده‌اند؛ امّا علی‌رغم اشتراک نظر در هدف و مبانی، چگونه و چرا‌ هوسرل را در صف خط‌شکنان مبارزه با فلسفه‌ متافیزیکی به اصطلاح سنّتی و اشتراوس را در نقطه مقابل او و رهبر فلسفه‌گرایی سنتی و محافظه‌کارانه به شمار می‌آورند؟ مطابق با روش اندیشه‌شناختی توماس اسپریگنز، هر چند این استاد و شاگرد آلمانی‌تبار، دارای دغدغه‌ای مشترک در باب افول تفکر حقیقت‌جوی فلسفی‌اند اما درک متفاوت آن‌ها از ریشه‌های این بحران و نیز تصوّر حالت کمال مطلوب، مختوم به فلسفه-های سیاسی متفاوت و بسا متضاد شده است. برخلاف هوسرل که نوعی اصالت انسان و تفاهم بین‌الاذهانی را بستر فکری و فرهنگی طرح خود؛ یعنی پدیدارشناسی قرار می‌دهد، اشتراوس از سرشت طبیعی امور سیاسی و محکوم بودن فلسفه‌ سیاسی به قواعد خارج از کنترل انسان سخن می‌گوید. در نتیجه از پدیدارشناسی هوسرل گونه‌ای فلسفه سیاسی پسامتافیزیکی منتج می‌شود، که امور سیاسی را در بطن زندگی روزمره و تعاملات و تفاهمات اجتماعی و تاریخی می یابد؛ اما اشتراوس با تکیه بر فلسفه‌ سیاسی کلاسیک، محتاطانه به دنبال پاسخ‌گویی به سوالات بنیادین و فراگیر سیاست، در ضمن کاوش مستمر و فروتنانه در برابر سرشت امور سیاسی است.